Praca ta powstała na podstawie moich półrocznych praktyk w Klubiku Integracyjnym – Punkcie przedszkolnym prowadzonym przez Stowarzyszenie Terapeutów na rzecz dzieci ze spectrum autyzmu. Grupa, której towarzyszyłam liczyła do czternaściorga dzieci w wieku od 2,5 do 6 lat. Pięcioro dzieci miało diagnozę orzekającą spectrum autyzmu.

Wybrałam pracę na oddziale onkologii, bo temat śmierć jest mi bliski. Cztery lata temu odeszła moja mama, dwa lata później ojciec umarł na raka płuc. Opiekowałam się nimi w ostatnim okresie ich życia. Miałam możliwość towarzyszyć im w ich podróży ku śmierci i pożegnać się z nimi.

Praktyki w przedszkolu trwały ponad rok. Grupa liczyła ok 20 dzieci, w tym dzieci ze spektrum autyzmu, z afazją ruchową (problem z płynną artykulacją, trudności z wypowiedzeniem się i częste powtarzanie tych samych słów), ADD (zaburzenia koncentracji uwagi), ADHD (zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi).

W obecnych czasach coraz częściej mierzymy się z groźbą diagnozy, która sprawia, że życie wywraca nam się nagle do góry nogami. Cukrzyca i choroby nowotworowe zdobyły znamiona „chorób cywilizacyjnych” z uwagi na ogrom i częstotliwość ich występowania.